(Inktober18-Day14) Clock

Inktober 2018 – Day 14

Clock

Paring : Harrison x Tom

**WARNING! Rate : R18**

 

 

::…………………………………………………………………………………………::

::……………………………………………::

::…………………….::

 

 

นาฬิกาทุกเรือนในบ้านถูกแฮร์ริสันปรับเอาไว้ให้เร็วกว่าเดิม 5 นาที เพื่อป้องกันการเผลอไผลจนลืมตัวจะได้ไม่ต้องไปนัดสาย

มันจะไปได้ผลได้อย่างไร ในเมื่อก็ปรับเองอยู่กับมือ รู้อยู่แก่ใจว่าเวลาจริงๆคือกี่โมง

ทอม ฮอลแลนด์ไม่เคยเห็นประโยชน์ของมันจนวันนี้

วันที่ตอนแรกแค่ตั้งใจจะยกกาแฟไปนั่งดื่มด้วยกันกับแฮร์ริสันก่อนออกไปทำงาน แต่ทำไปทำมากลับเลยเถิดเสียจนกู่ไม่กลับ เมื่อจูบลาในคราแรกดูจะไม่ได้เป็นแค่นั้นเสียแล้ว

 

มือใหญ่ข้างหนึ่งเลื่อนมาสางเส้นผมอ่อนนุ่มช้าๆ เป็นสัญญาณที่รู้กันดีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร.. ทอมเผลอกำแก้วที่อยู่ในมือแน่นเมื่อเรียวลิ้นซุกซนสอดแทรกเข้ามายามสบโอกาส คนตัวสูงกว่าดันให้ก้าวถอยหลังจนชนกับโต๊ะทานข้าว โล่งใจไปเปลาะหนึ่งเมื่อแก้วกาแฟทั้งสองถูกวางลงในที่สุด สองแขนโอบคนตรงหน้าที่ก้าวเข้ามาแนบชิดหลังเขาย้ายตัวเองมานั่งบนขอบโต๊ะ สองร่างบดเบียด ทุกองศาเน้นย้ำชวนให้วาบหวามขึ้นทุกขณะ น่ากลัวว่านัดถ่ายแบบของแฮร์ริสันอีกชั่วโมงข้างหน้าจะถูกลืม มือเล็กรีบดันคนที่เริ่มจะเคลื่อนตัวลงต่ำออกไป

“นายมีงานนะ..”

แฮร์ริสันสบถอย่างขัดใจ เขาแน่ใจว่าอีกฝ่ายกำลังนับเลขเรียกสติขณะช่วยประคองให้เขาก้าวลงมา เรี่ยวแรงที่มีพลันหดหาย เมื่อต้องกลับลงมาสู่ผืนดินกะทันหันทั้งที่เพิ่งถูกทำให้ลอยขึ้นสูง และคงไม่ได้แตะสรวงสวรรค์จนกว่าจะถึงค่ำเลยทีเดียว

สองแขนยังเกาะเกี่ยว สองตายังจ้องมอง.. ต่างฝ่ายต่างรู้ดีว่ากำลังต้องการอะไร

“ใช้มือได้มั้ย..?” ประโยคน่าอายชวนให้แก้มเห่อร้อน สีหน้าเขาแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอ..?

เขาไม่ได้ตอบ และนั่นคือคำตอบ.. ปล่อยให้กางเกงถูกปลดลง ปลายนิ้วเย็นแตะเข้ากับส่วนที่กำลังร้อนรุ่มจนต้องหลุดครางอือ

“เป็นขนาดนี้ฉันปล่อยนายเอาไว้ไม่ได้หรอก…” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู แฮร์ริสันทำให้เขาอายอีกแล้ว.. ดวงตากลมค้อนกลับ อีกฝ่ายกลับเอาคืนด้วยการดึงมือเขาไปสัมผัสกับความพองนูนใต้เนื้อผ้า ไม่ต่างกันกับเขาเมื่อครู่..

“แฮซ…” น้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อถูกเร่งจังหวะขึ้นรวดเร็วเสียจนต้องพิงซุกใบหน้ากับไหล่กว้าง สมาธิเตลิดจนมือที่ควรจะทำหน้าที่พลอยช้าลง และแน่นอนว่าไม่ทันใจอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงในตอนนี้อย่างแน่นอน

“อื้อ…” เผลองับลาดไหล่แข็งแรงเมื่อแฮร์ริสันรวบพวกเขาเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ไม่ทันให้ตั้งตัว ซ้ำยังรูดรั้งถี่รัว แทบไม่มีเวลาให้หยุดพัก

“ขอโทษที่ต้องทำเร็วๆนะ” ว่าพลางแตะริมฝีปากข้างแก้ม ไล่มายังลำคอจูบเน้นย้ำ ก่อนผละออกด้วยกลัวว่าจะไม่สามารถห้ามใจจะไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้

“อือ.. จะถึง.. อ๊ะ!” สิ้นเสียงกระซิบบอก จากจังหวะมือที่เร่งเร้า กลับกลายเป็นความอุ่นชื้นที่เข้ามาครอบครอง เกินคาดเสียจนต้องเชิดหน้าคราง อารมณ์ที่ใกล้จะถึงขีดสุด เมื่อถูกปลายลิ้นลากไล้เพียงไม่กี่ครั้ง ความปรารถนาก็หลั่งล้นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ทอมผ่อนลมหายใจให้เป็นปกติ คลายมือที่กำเส้นผมบลอนด์เข้มน่าหลงใหลนั้นออก ปรือตามองคนที่เพิ่งหยัดกายขึ้น ยิ่งเขินอายหนักเมื่อพบว่าอีกฝ่ายใช้มือช่วยตัวเองไปเรียบร้อยแล้วขณะใช้ปากให้เขา

 

เมื่อพายุพัดผ่านไปสติก็เริ่มกลับมา ทอมรีบหันไปมองนาฬิกาบนผนัง เข็มของมันบอกว่าถึงเวลาที่แฮร์ริสันต้องออกจากบ้าน

“แฮซ นายต้องรีบแล้ว”

“ใครว่าล่ะ ฉันยังมีเวลาแต่งตัวใหม่อีกตั้ง 5 นาที”

 

ประโยคนั้นเตือนให้นึกขึ้นได้ว่านาฬิกาในบ้านถูกปรับให้เร็วขึ้น

เขาลืมไปสนิท และนั่นมัน ฉิวเฉียดจนน่าโมโห..

 

“เห็นมั้ยล่ะ บอกแล้วว่าปรับเวลาแบบนี้มีประโยชน์จะตาย”

ไม่อยากจะเห็นด้วยสักเท่าไร แต่ครั้งนี้คงต้องขอยอมแพ้ไปก่อนยกหนึ่ง

 

 

 

END

 

TALK : *ปิดหน้าเขิน* เราทำอะไรลงไป สาบานได้ว่าตอนแรกแค่เบื่อๆอยากเขียนฟิคโทเบอร์สั้นๆหวานๆตามสไตล์สักเรื่อง สักพักมันส์มือ ออกมาเป็นแบบนี้เฉย แต่ทำลงไปแล้ว 😭ถ้าผ่านมาอ่านแวะทักทายกันได้นะคะ 🤗